Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

"Πρόγραμμα φιλαναγνωσίας..." Λόγια από τη βραβευμένη συγγραφέα...!!!



Αγαπητέ κύριε Δεμερούτη, αγαπητέ Δημήτρη, έτσι απλά, φιλικά.
Νιώθω την ανάγκη να ομολογήσω ότι η πρόσκλησή σας, για τις 2 Απριλίου 2013, στο σχολείο σας, με πλημμύρισε συναισθήματα …. χρώματα…. γεύσεις….    Ιούνιος 2010!
Δύο ημέρες προσκεκλημένη της επιθεώρησης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Εύβοιας, με το βιβλίο μου «Ένα Δέντρο ζητάει αυλή», κοντά σε αξιόλογους ανθρώπους του πνεύματος και εμπνευσμένους δασκάλους, δύο ημέρες εκδηλώσεων κοντά στα παιδιά, στη μυρουδιά της θάλασσας, στην ομορφιά του πράσινου, 2 ημέρες στη γλυκιά και ….γευστική Χαλκίδα.
Και να, ξανά, στην Εύβοια. Πάλι, προσκεκλημένη με το κλασικό πια «ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΖΗΤΑΕΙ ΑΥΛΗ».
Τα συναισθήματα, ξαναγράφονται, χαράζονται ξανά σε άλλους χώρους, με άλλους ανθρώπους, δασκάλους, παιδιά….    Δευτεράκια! Τα.... μωράκια σας. Αμάρυνθος.

2 Απριλίου λοιπόν, παγκόσμια ημέρα γιορτής του παιδικού βιβλίου και κατ’επέκταση του παιδιού, των δικών σας παιδιών, των παιδιών ΣΑΣ! Και αυτό το αποδείξατε περίτρανα με την αγάπη σας προς αυτά, την απαράμιλλη όρεξη για δημιουργία μαζί τους, την ευρηματικότητά σας, την ορμητικότητά σας, εσείς και οι αξιέπαινες ταλαντούχες δασκάλες  κα. Παπαχαραλάμπους και κα. Γρηγορίου.
2 Απριλίου, ημέρα δραματοποίησης του βιβλίου μου, «ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΖΗΤΑΕΙ ΑΥΛΗ» από τα Δευτεράκια σας. Μια γιορτή για ολόκληρο το σχολείο, μα ιδιαίτερα για αυτά.
Χαρούμενα, ξανθούλια, γαλανομάτικα, καστανά Δευτεράκια τρέχουν και με αγκαλιάζουν σφιχτά, τόσο σφιχτά στη μέση, που προσπαθώντας να ισορροπήσω, ξεσπάω σε γέλια, βαριανασαίνοντας. Η φωνή του Διευθυντή λύνει την πολιορκία και τα παιδιά με τραβάνε από το χέρι προς την άνετη αίθουσα των θεατρικών δραστηριοτήτων.


ΟΛΑ έτοιμα. Όλοι στις θέσεις τους. Γονείς, δάσκαλοι, παιδιά. Έναρξη. Εισήγηση, λιλιπούτιοι μουσικοί, χορωδία, Video και τα Δευτεράκια πανέτοιμα να εισβάλουν πάνω στη σκηνή. Ένα τεράστιο βιβλίο με κινούμενα φύλλα, γεμάτα ζωγραφιές από το βιβλίο μου «ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ  ΖΗΤΑΕΙ ΑΥΛΗ», είναι το σκηνικό. προσφορά ταλαντούχας μαμάς. Και τα Δευτεράκια, επιτέλους, εισβάλουν στην σκηνή πετώντας ως γλάροι.








Η μια σκηνή διαδέχεται την άλλη, χωρίς κανένα πρόβλημα, και σιγά σιγά φτάνουμε στο Τέλος. Μα ω! της…..έκπληξης!
Τα παιδιά ξαναπιάνουν την ιστορία από την αρχή, δίνοντας, τώρα, τη δική τους εκδοχή. Ακούραστα, γεμάτα ενέργεια, χωρίς κομπιάσματα, παραλήψεις, λάθη, συνεχίζουν με ….σοβαρότητα! Τόσο που, τα τόσα δα, ανθρωπάκια, αυτά τα πλασματάκια μια σταλιά, δίνουν μαθήματα…. υπευθυνότητας και προσπάθειας!






Η υπερηφάνεια, η συγκίνηση…., συμπυκνωμένες σ΄ένα δάκρυ που ξεφεύγει και .... κυλάει ...., κι εγώ.... θαμπώνω...., δεν βλέπω……., θαμπώνω όλο και πιο πολύ....




Έτσι φτάσαμε πάλι στο ΤΕΛΟΣ.
Και το αποκορύφωμα?
Ένας άνδρας, ένα φτυάρι, ένα ΔΕΝΤΡΟ.
Μια ευφάνταστη ιδέα, τολμηρή, και το «ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΖΗΤΑΕΙ ΑΥΛΗ» ζωντανεύει μπροστά στα έκπληκτα μάτια  όλων, δίπλα στην είσοδο του σχολείου, στην ΑΥΛΗ!
Ο Διευθυντής, σκάβει λάκκο, φυτεύει το ΔΕΝΤΡΟ, ένα πανέμορφο φίκο αιγυπτιακό, λέγοντας:
«Το Δέντρο σας βρήκε ΑΥΛΗ! Έτσι θα θυμάστε, εσείς τα Δευτεράκια, αυτή την ημέρα, την επίσκεψη της συγγραφέως κ. Λίτσας Παναγιωτοπούλου, τη γιορτή! Αυτό το δέντρο είναι δικό σας και θα μεγαλώνετε μαζί!»




«ΑΡΗ! να το ονομάσουμε» φώναξε ένα παιδί.
«Άρη! Άρη!» Φώναξαν και άλλα μαζί.  «Θα σχεδιάζουμε αυλές με δέντρα, για τα παιδιά! Όπως και ο Άρης!» φώναξαν άλλα αγοράκια πιο εκεί!
Κι εγώ, μένω εμβρόντητη, άφωνη, ακούω, παρακολουθώ, όπως όλοι, αυτό που ξεδιπλώνεται μπροστά μας, και χαμογελώ….χαμογελώ όλο και πιο πολύ, πιο πολύ και προσπαθώ να βρω λόγια χαράς και ευχαρίστησης…., συγκίνησης…., ακόμα θαμπώνω…. θαμπώνω πολύ….






Κύριε Διευθυντά, αγαπητέ Δημήτρη, έτσι απλά, φιλικά, το "ΔΕΝΤΡΟ ΜΟΥ ", ο γιός μου Άρης και εγώ, σας ΣΥΓΧΑΙΡΟΥΜΕ για την πανέμορφη ιδέα σας και την εκτέλεσή της,    ΘΕΡΜΑ!

«Το σχολείο είναι χώρος πνεύματος και πολιτισμού,και τα δρώμενα λούζονται με το φως της Δημιουργίας. Φως που δίνει Αιγλη και σχήμα στα παιδιά μας»…… έγραψε, ένας λαμπρός εκπαιδευτικός.

Κι εσείς τον επιβεβαιώσατε! Προσωπικά και συλλογικά.



Φιλικά
Η συγγραφέας / εκδότης

Λίτσα Παναγιωτοπούλου


Λίγα λόγια σχετικά με το συγγραφικό έργο της κας Παναγιωτοπούλου

Τα βιβλία της συγγραφέως Λίτσας Παναγιωτοπούλου είναι τιμημένα με βραβεία όπως αναφέρονται πιο κάτω: 1.- "Έναν μπαμπά για μένα" - Έπαινος Κύκλου Π. Βιβλίου, για το νεανικό κοινωνικό -ψυχολογικό μυθιστόρημα. Αλλεπάλληλες εκδόσεις από "Σύγχρονη Εποχή". 2.- "Το ταξίδι του Αλέξη στη Γαλάζια Πολιτεία" - Βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Αλλεπάλληλες εκδόσεις από "Ελληνικά Γράμματα" (Ερμηνεύει τα φυσικά φαινόμενα νέφη, βροχή, χιόνι κ.λπ) 3.- "Ένα δέντρο ζητάει αυλή" - Βραβείο Κύκλου του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας. Οι πρώτες τέσσερεις εκδόσεις από την Α.Σ.Ε. Οι επόμενες αλλεπάλληλες εκδόσεις από τον "Μίνωα". 4.- "Αλέξανδρος και Άννυ" - Α΄ Βραβείο κοινωνικο-ψυχολογικού μυθιστορήματος της Ένωσης Συγγραφέων και Εικονογράφων Π. Βιβλίου. Αλλεπάλληλες εκδόσεις από "Άγκυρα". 5.- "Να'χα για καθρέφτη το φεγγάρι" - Βραβείο "Νουμά". - Εκδόσεις "Άγκυρα". (Κοινωνικό. Η θέση της γυναίκας/άνδρα σε μια συγκεκριμένη εποχή/κοινωνία).



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου